Miejsce w znaczącym stopniu kształtuje projektowany budynek. Okrągły, prosty kształt budynku staje się symbolem wspólnoty lokalnej społeczności, a jego idealna forma jest równoprawnie dostępna dla każdego, z każdej ze stron. Forma budynku bezpośrednio nawiązuje do klasycznego pawilonu parkowego, gloriety. Wycofanie budynku w głąb działki nie tylko nawiązuje do charakterystycznego dla Komorowa układu urbanistycznego, ale również potęguje wrażenie CIK jako pawilonu ogrodowego opartego na pełnym poszanowaniu i kontakcie z parkiem.

Ekonomika jest nie tylko prostą oszczędnością finansową, ale staje się podstawą myślenia o architekturze zrównoważonej. Ten ważny aspekt jest wpisany w ideę CIK zarówno poprzez jego kulturowe powiązanie z ideą Miasta Ogrodu jak i przez dobór działki wymagający kreatywnego myślenia o zadanym programie.

Optymalizacja programu została przeprowadzona w oparciu o analizę funkcjonowania domu kultury. Uznano, że część z funkcji może działać zamiennie. Dzięki połączeniu Sali zajęć ruchowych i Mini-kina powstaje 200 metrowa sala widowiskowa z ruchomą widownią. Szatnie pełnią rolę garderoby dla artystów, którą przy większych wydarzeniach można przenieść nawet do Sali warsztatowej. Takie działanie pozwoliło na zaoszczędzenie ponad 220 m2 i umożliwiło elastyczne funkcjonowanie budynku.

Ograniczenie powierzchni zabudowy budynku umożliwiło również zlokalizowanie go pośród drzew. Proponowana lokalizacja wymaga jedynie przesadzenia cztero metrowej Katalpy. Ten wybór, oraz parterowość budynku znacznie ograniczyły konieczność prowadzenia drogich prac ziemnych.

Określenie jasnych czynników wpływających na projekt zaowocowało powstaniem klarownej bryły o czytelnej tożsamości. Pawilon o okrągłym kształcie, który został zlokalizowany w środku parku, pośród istniejącej zieleni został tak przemyślany, aby w możliwie mało inwazyjny sposób wpisywać się swoje otoczenie. Jego tło kulturowe daje mu szanse na stanie się nośnikiem tożsamości Komorowa.