Graficzna reprezentacja muzyki stanowi kompozycję znaków, linii, plam. Tworzy układy opisujące rytmikę, melodię i harmonię dźwięków muzycznych. Notacje indywidualizują się oddając charakter kompozytora. Ich wizualna reprezentacja sama w sobie staje się czytelną kompozycją w której odczuć można zamierzenie autora.

Używając środków prostych i podstawowych zakomponowano całość obiektu. Rozpięta między punktami wejścia miejskiego i bulwarowego linia stanowi granicę, domknięcie parku. Staje się ona osią wokół której powstała struktura obiektu. Przestrzenna siatka wydłużonego prostopadłościanu została wypełniona harmonijną kompozycją przestrzeni pustych i pełnych. W oparciu o główne sale, powstał układ narastających warstwowo pięter porozcinanych kaskadowo ułożonymi patiami. Tworząc budynek składający się z otwarć rozchodzących się przestrzennie po jego wnętrzu. Długa, rytmiczna elewacja ukazuje zasadę stojącą za formą budynku. Jej proste, modularne podziały stanowią odbicie przestrzennej siatki w którą wpisano kubatury i pustki tworzące wnętrze budynku. Podcięcie fasady w parterze pozwala na zatarcie granic między wnętrzem, a dziką, parkową zielenią.