Koncepcja projektowa zakłada stworzenie integrującej przestrzeni synergii, gdzie nauka wspierana będzie otwartością, kreatywną i nieszablonową strukturą obiektu oraz współegzystowaniem z otoczeniem. Główny kręgosłup budynku ukształtowany został wzdłuż ulicy Wyspiańskiego w formie wieloprzestrzennego, przenikającego się holu który stanowi centralną komunikację, miejsce do przyszłej kreatywnej interpretacji i wspólnego wykorzystania przez wszystkich użytkowników – studentów, profesorów, doktorantów, osoby związane z nauką oraz technologią. W czasach, w których wiele dyscyplin musi intensywnie współpracować i łączyć się, ambicją projektu jest stworzenie maksymalnie korzystnych warunków dla tej integracji.

Z uwagi na lokalizację budynku jednym z głównych wyzwań projektu jest jego relacja z otoczeniem. Zapewnienie przynależności do kampusu, stworzenie punktu rozpoczynającego kompleks Politechniki Wrocławskiej od strony Mostu Zwierzynieckiego oraz właściwe, wspólnotowe sąsiadowanie z budynkiem B2 i kamienicami od strony ul. Smoluchowskiego są nadrzędnymi ambicjami w kontekście urbanistycznym. Ukształtowane od strony północnej tarasy pozwalają na właściwe rozwiązanie programowe większych jednostek uczelni położonych na niższych kondygnacjach, jak również stanowią istotny urbanistycznie gest. Kształtują charakterystyczne otwarcie budynku w kierunku zachodnim  – centrum kampusu, zapewniają właściwą, niedominującą relację z budynkiem B2 oraz skrzydłem północnym budynku B1, a także zwiększają ilość światła dziennego dla okien kamienic zlokalizowanych po stronie północnej ulicy Smoluchowskiego.

Modułowy system strukturalny obiektu zapewnia maksymalną wydajność zarówno pod kątem doświetlenia pomieszczeń jak również elastyczności przestrzeni. Zróżnicowanie powierzchni poszczególnych pięter pozwala na lokalizowanie większych jednostek funkcjonalnych na niższych kondygnacjach oraz uniknięcie ciemnych, „martwych” przestrzeni na ostatnich poziomach budynku. Ukształtowane tarasy stanowią integrującą oraz nieszablonową przestrzeń zewnętrzną, rekompensując małą powierzchnię terenu w bezpośrednim kontakcie z budynkiem. Zwieńczenie tych przestrzeni stanowi ogólnodostępny dach z tarasem od strony wschodniej zapewniający widok na Halę Stulecia.