Tożsamość Muzeum ma swój początek we Lwowie. Miasto zostało odznaczone w 1920 roku orderem Virtuti Militari za odwagę mieszkańców podczas walk o zachowanie jego polskości. Order został umieszczony w Polskim herbie Lwowa, którego głównym elementem są mury miejskie z trzema basztami. Element obronności i ochrony wydaje się być charakterystyczną cechą miasta zarówno w opowieści o nim samym jak i o losach muzeum. Tym, co definiuje lwowskość projektu jest Mur, wprowadzony zarówno jako zewnętrzna warstwa obiektu jak i jako element kształtujący jego strukturę. Bez starań i wkładu Książąt Lubomirskich muzeum w jego aktualnym kształcie nie mogłoby istnieć. Jeszcze w XVII wieku Lubomirscy wsławili się działalnością militarną i walką za Rzeczpospolitą. Równocześnie dbali o rozwój kultury i oświaty. Muzeum Książąt Lubomirskich można nazwać połączeniem tych dwóch aktywności. Działalność Książąt odzwierciedlona jest w architekturze poprzez centralny układ budynku. Panorama Plastyczna Dawnego Lwowa to największy gabarytowo eksponat muzeum. Dla inż. Witwickiego bardzo ważna była możliwość przestrzennej prezentacji makiety. Projektowany budynek rozciąga jego ideę na całość obiektu. Wnętrze budynku zaprojektowano jako wieloprzestrzenny, trzykondygnacyjny dziedziniec na środku którego znajduje się model. Umiejscowione na różnych poziomach otwory kadrują i pokazują go z różnych perspektyw. Panorama Plastyczna Dawnego Lwowa staje się elementem spajającym wnętrze muzeum i widocznym dla wszystkich jego użytkowników. Po II Wojnie Światowej miastem, które w największej mierze stało się kontynuatorem tradycji i kultury lwowskiej został Wrocław. Więź łącząca oba miasta została wciągnięta do budynku jako ważny element budujący tożsamość muzeum. Użytym do tego celu środkiem architektonicznym jest wprowadzenie wielkoformatowych przeszkleń. Widoczne przez duże okna perspektywy miasta stają się eksponatami muzeum i włączają się w opowiadaną przez nie historię.

Budynek posiadający mur, pełniący rolę ochronną, okna kadrujące najważniejsze dla niego widoki i kierunki staje się nie tylko emanacją tożsamości Muzeum Lubomirskich, ale również architektoniczną interpretacją współczesnej Baszty.