Nowa siedziba Muzeum Okręgowego w Lesznie to budynek wpisany w charakter miejsca i otwarty na jego mieszkańców. Został stworzony w oparciu o istniejące zasady przestrzenne i posługuje się językiem lokalnego kontekstu.

Budynek dawnej octowni, będący świadectwem nowożytnej, przemysłowej historii Leszna staje się bramą do wnętrza muzeum oraz punktem wyjścia do stworzenia struktury nowoprojektowanego obiektu. Jego rozbudowa, mająca miejsce w latach 30 XX wieku, nadała symboliczne znaczenie dotychczas zewnętrznej ścianie budynku. Stanowi ona granicę pomiędzy tym co dawne i nowe, linię oddzielającą okresy czasu oraz zasadę i narrację dla nowoprojektowanego obiektu. Jego układ oparto o wyznaczony przez nią kierunek, a moduł powstał w oparciu o szerokość istniejącego budynku. Stworzone, równoległe pasy ścian kształtują rytm przestrzeni pełnych – wypełnionych ziemią i pustych – sal muzealnych. Przechodzenie przez sekwencję pomieszczeń ekspozycyjnych stanowi symboliczne poruszanie się w czasie, doświadczanie okresów, zmian i historii.

Działka projektowa to wnętrze kwartału powstałe w naturalny sposób w trakcie rozbudowy tkanki urbanistycznej. Zabudowa z zewnątrz jest określona, ma klarowne granice i reprezentacyjne elewacje. Wewnętrznie jest rozdrobniona i kameralna, podzielona murami i niskimi sutenerami. Projektowany budynek wlewa się parterową kubaturą w zastaną formę, wypełnia szczelnie jej obrys, zapisuje kształt będący świadectwem zmian, rozwoju i historii. Zastany kontekst, fragment Leszna, wraz z jego szczerą i autentyczną topografią zostaje utrwalony, staje się niemym autorem geometrii budynku.

Unikatowa lokalizacja Muzeum i jego aspiracje do wyjścia poza ograniczające ramy instytucji są pretekstem do stworzenia dodatkowej, integrującej przestrzeni publicznej. Na kubaturę muzeum, szczelnie wypełniającą kwartał, nałożona zostaje naturalna zielona łąka i uporządkowana siatka drzew Miejskiego Sadu. Tak stworzony, niewielki, publicznie dostępny ogród staje się miejscem wydarzeń, warsztatów, przestrzenią działania dla muzealnej kawiarni. Zieleń kształtuje charakter poszczególnych fragmentów ogrodu, tworząc intymne przestrzenie przy ścianach z oknami skierowanymi do wnętrza kwartału. Domykająca park, połamana linia szczytów budynków jest żywym eksponatem, rzeźbą opowiadającą swoją własną historię. Zaprojektowana enklawa wpisuje się również w urbanistyczny, wrzecionowaty układ zieleni położonej po północnej stronie al. Jana Pawła II.