Dynamika geometrii stanowi również potencjał do stworzenia bardzo sprawnego układu wewnętrznego biorąc pod uwagę regulacje planistyczne. Budynek nie walczy z tymi regulacjami, lecz poddaje się im wykorzystując zniuansowanie przekładające się na nieoczywistość. Wierzchołki i łuki kształtują  przestrzenie wejściowe, hole, strefy kibiców oraz zapewniają możliwość stworzenia zewnętrznego obejścia. Horyzontalne rozcięcie bryły tworzy pustkę – klarowną przestrzeń wejściową dzieląc obiekt na dwie części – cokół oraz koronę. Ukształtowana esplanada, dostępna przez szerokie, łukowe schody, pełni funkcję tarasu i dwustronnej trybuny, integrując widzów z przestrzenią wydarzeń jak i przestrzenią publiczną wokół obiektu. U podnóża budynku, w kameralnych wnękach kształtowanych geometrią łuków, zlokalizowano dostępne z poziomu terenu punkty usługowe, gastronomiczne oraz wejścia do holi głównych, tworząc żywy, aktywny parter.

Ambicją projektu jest z jednej strony przywrócenie właściwej rangi ważnemu miejscu rekreacji dla mieszkańców Warszawy, miejscu spotkań i aktywności, a z drugiej stworzenie obiektu rozpoznawalnego na arenie międzynarodowej, który oprócz funkcji treningowej stanowić będzie miejsce organizacji profesjonalnych zawodów międzynarodowych i jedną z wizytówek stolicy.  

Poszukiwanie formy skończonej na każdym etapie jak i integrującej rozwój obiektu stanowiło jeden z priorytetów. Budynek przyjmując kolejne fazy włącza je na równych zasadach otulając wspólną fasadą zewnętrzną wykorzystywaną częściowo z elewacji poprzedzających etapów.