Stadion w Rybniku
Typ: Użyteczność publiczna
Rok: 2025
Lokalizacja: Rybnik
Powierzchnia: 14 188 m²
Inwestor: Miasto Rybnik
Historia stadionu w Rybniku sięga roku 1939, kiedy to na bieżni wyłożonej mączką ceglaną przeprowadzono pierwsze zawody. Przez lata stadion ulegał wielu przekształceniom oraz modyfikacjom związanym z dostosowaniem infrastruktury do aktualnych wymagań. Wraz z rozwojem stadionu zmianom ulegało również jego otoczenie. Obecny obiekt otaczają wyjątkowe tereny sportowo-rekreacyjne ze Stadionem lekkoatletycznym, Parkiem Sportowym Wiśniowiec, Kąpieliskiem Ruda przy zbiorniku wodnym czy też boiskami treningowymi piłki nożnej. Wykorzystanie potencjału terenu oraz maksymalne jego otwarcie dla lokalnej społeczności stanowi główną ambicję projektu.
W przeciwieństwie do większości współcześnie realizowanych stadionów, funkcjonujących jako odizolowane budynki – ikony, dostępne jedynie podczas wydarzeń sportowych i tym samym wykluczone z codziennego życia miasta, teren nowego stadionu stanowić ma ważną przestrzeń publiczną, maksymalnie zintegrowaną z otoczeniem, na nowo definiując typologię obiektu widowiskowego i jego relacji z miastem.
więcej...
Nowy obiekt wykorzystuje maksymalnie istniejące walory samego terenu jak i stara się zbudować swoim wizerunkiem relacje tożsamościowe. Wykorzystując i dostosowując istniejącą topografię wprowadzono esplanadę powiązaną z poziomem wejścia VIP do budynku trybuny zachodniej, umożliwiając obejście całego stadionu w formie rekreacyjnego, ogólnodostępnego deptaku. Stanowi on jednocześnie poziom wejścia na trybuny dzieląc je na trybunę górną oraz dolną. Równomiernie rozmieszczone bramki wejściowe, przestrzenie kiosków gastronomicznych oraz zaplecza sanitarnego zagwarantują bezpieczne i sprawne funkcjonowanie obiektu podczas wydarzeń. Przestrzeń pod esplanadą wykorzystano na przejazd techniczny, przestrzenie parkingowe, strefę zaplecza szatniowego klubu piłkarskiego od strony zachodniej, strefę parku maszyn powiązaną z paddockiem od strony wschodniej, przestrzeń zaplecza dla stadionu lekkoatletycznego oraz strefę biurową wraz z siłownią w bezpośrednim kontakcie ze zbiornikiem wodnym znajdującym się od północy.
W kontekście otaczającej zieleni wyniesiony na podium stadion przywodzić ma na myśl pawilon, w którym smukłe artykułujące fasadę słupki wydzielają jedynie symbolicznie przestrzeń otwartą i zamkniętą. Ukształtowana kolumnada stanowi minimalny gest architektonicznym powiązany z konstrukcją zadaszenia, które współgrając z układem trybun stanowi kwintesencję typologii.
Dzięki ażurowości struktury otaczającej obiekt, osoby przebywające na stadionie będą pozostawały w ciągłej relacji wizualnej z otoczeniem, osobami na esplanadzie, przemieszczającymi się, korzystającymi ze zbiornika wodnego, kąpieliska czy też bieżni lekkoatletycznej. Transparentność relacji kształtować ma przynależność i otwartość stadionu dla wszystkich mieszkańców, nie tylko najbardziej zagorzałych kibiców.
Pod względem materiałów obiekt abstrahuje od bycia komercyjnie ikonicznym, starając się odnaleźć unikatowość poprzez tożsamość i powiązanie z miejscem. Zastosowanie cegły oraz elementów barwionych nie tylko nawiązuje do mączki ceglanej toru żużlowego, lecz przede wszystkim zakłada pozyskanie budulca lokalnego z recyklingu, charakterystycznego i kluczowego w historii Śląska.